Pad Jerusalima i srpska patriotska opozicija

29. april 2016.

Bila je 70. godina nove ere. Moćne rimske legije pod vodstvom Tita vodile su u lancima hiljade jevrejskih zarobljenika. Nakon tri godine rata jedino je Jerusalim još bio u rukama Jevreja, ali sto hiljada rimskih vojnika stezalo ga je u strašnoj opsadi, najvećoj koju je taj grad ikad vidio. No, čak ni potpuno uništena i poražena Palestina, čak ni zemlja koja je podrhtavala od koraka silnih legionara i topota konja, čak ni desetine hiljade Jevreja razapetih oko Jerusalima nisu jevrejskim braniocima grada bili dovoljna opomena.

Sve vrijeme opsade Jerusalima, razne grupe jevrejskih patriota nazvanih Ziloti, međusobno se ubijale u borbi za prevlast. Sujete njihovih vođa bile su prevelike da bi se svi ujedinili pod isti barjak. A narod je dotle pljačkao blago iz carske palate, iako ih nikakav novac nije mogao spasiti od rimskog gnjeva. Ljudi u Jerusalimu su umirali od gladi, a oni koji su pokušali pobijeći kroz rimski obruč ili nabrati bar malo trave za hranu izvan zidina, bili su hvatani od rimskih vojnika i razapinjani na krstu. Tek kada su Rimljani probili Jerusalimski zid, jevrejske patriote su se ujedinile. Ali tada je već bilo kasno.

Četardeset godina ranije, Gospod Isus Hristos je sa suzama prorokovao o sudbini Jerusalima:

Jer će doći dani na tebe,
i okružiće te neprijatelji tvoji opkopima,
i opkoliće te, i obuzeće te sa sviju strana;
I razbiće tebe i djecu tvoju u tebi,
i neće ostaviti u tebi kamena na kamenu.

I zaista, nesloga, lični interesi jevrejskih vođa, lažne mesije (poput današnjih internet bolesnika), pojedinci nezainteresovani za sudbinu cijelog društva… sve je to uzrokovalo da čitav Jevrejski narod ode u propast. Tek dva milenijuma nakon tog poraza Jevreji su se opet vratili u Jerusalim.

Oni su izvukli pouke iz svoji poraza i svojih genocida. Danas je država Izrael okružena sa petsto miliona neprijateljski raspoloženih muslimana kojima ne pada napamet da je napadnu, a jevrejska tajna služba MOSAD je jedna od najjačih na svijetu. Jevreji su se nacionalno osvijestili i shvatili da je opstanak svakog pojedinca moguć jedino ako opstane jevrejski narod kao cijelina i Izrael kao dom tog naroda.

Sličan je i primjer Jermena. 1915. Turci su izvršili genocid i pobili preko milion Jermena. Jermeni, iako malobrojan narod odlučni su u najmeri da im se nikad više ne ponovi genocid. Naoružani su, nacionalno svijesni, ponosni, u savezu sa Rusijom i Iranom, a granicu prema Turskoj ni do danas nisu otvorili, iako turski biznismeni stalno pokušavaju ući na jermensko tržište. Koliko je to različito od Srbije koja je postala eldorado za hrvatske firme dok istovremeno srpske u Hrvatsku ne mogu?! Od Srbije koja nema svoj Yad Vashem (muzej sjećanja)!

Neki Srbi kažu da je njima srpstvo nevažno jer su oni građani svijeta. Kad su ustaše odvodile Srbe u Jasenovac nije ih bilo briga da li se ti Srbi osjećaju kao Srbi ili su umislili da su “građani svijeta”.

Zamislimo jednu državu u kojoj je narod nacionalno svijestan i složan, a pored nje državu u kojoj svaki pojedinac gleda svoje interese i ne mari za sudbinu svog naroda. Naravno da nacionalno svijestan narod uvijek pregazi masu sebičnih pojedinaca. Onaj kome su važni ekonomski problemi mora shvatiti da nema nacionalne ekonomije bez nacionalne politike! Nema uspjeha pojedinca bez uspjeha cijele nacije! Srpski narod je organizam, organizam funkcioniše na način da sve ćelije rade u interesu opšteg dobra. Svaka ćelija se žrtvuje za kolektiv, a onda kolektiv pruža najbolje uslove za svaku ćeliju koje ona samostalno ne bi mogla postići.

Ovaj svijet nije neko idelano mjesto harmonije, ljubavi i mira, nego mjesto stalne borbe velikih sila za svoje interese, koje teže da male narode pregaze i potčine. Nekad je nezaustavljiva rimska sila osvajala jedan po jedan narod, a danas zapadne sile malim državama oduzimaju i zadnje ostatke suvereniteta. Samo onaj narod koji je ujedinjen i toga svijestan može preživjeti.

Britanci i Amerikanci su građani svijeta kad treba otimati tuđe, ali kad čuvaju svoje onda su najveći nacionalisti. Ima li američkog filma a da se u njemu makar i na trenutak ne pokaže američka zastava? A na šta liči (anti)srpska filmska industrija? Jermeni i Jevreji su ovo shvatili. Možemo li i mi, u Srbiji 21. vijeka naučiti nešto iz primjera Jevreja i Jermena? Da li ćemo glumiti anacionalne kosmopolite ili samozvane veličine do nekog novog Jasenovca?

Od stvaranja prve Jugoslavije 1918. srpstvo se stalno rastače, a od 1945. smišljeno uništava. Onaj proces rasrbljavanja koji je od Srba katolika napravio Hrvate, od Srba muslimana Bošnjake, od elitnih Srba Montenegrine, od staro-Srba Makedonce sada je u svojoj završnoj fazi ovdje, u Srbiji.

Već gotovo sto godina srpske kvazi-elite nisu dostojne naziva elita jer su najčešće bile ono najgore u narodu. Jugoslavenske zablude kralja Aleksandra, zabluda titoizma srpskih komunista i zabluda euro-atlantizma današnjeg političkog vođstva Srbije dovele su do toga da srpski narod pomalo postaje bezlična masa, bez nacionale ideje, bez nacionalnog ponosa, bez nacionalne svijesti, bez državotvorne misli. Srpska patriotska opozicija umjesto da takvo stanje izmjeni, ponaša se kao orkestar na Titaniku. Sve tone, a oni i dalje sviraju svoju pjesmu koja sa aktuelnim trenutkom nema nikakve veze. O SANU da i ne govorimo.

Kao što su Jerusalim stezale rimske legije, tako je i Srbija stegnuta demonskim legijama nevladinih organizacija, stranih plaćenika sa CIA i soroševskog svinjskog korita, političarima koji vide samo sopstvenu korist, patriotama koje svoju snagu i vrijeme troše na međusobno razračunavanje, umjesto na spas Srbije i srpstva.

Zlo rastače srpsko društvo i sve njegove vrijednosti baca u blato. Srpska patriotska opozicija to može spriječiti samo ako se UJEDINI! Gubitnička ostrašćenost i duh kritizerstva koji su zahvatili patrotske snage ničemu ne doprinose. U takvom stanju čovjek ne može objektivno sagledati stvarnost. Starac Pajsije je jednom rekao da se ljudi djele na muve i pčele. Muva od cijele livade pune cvijeća vidi samo ono što je nečisto. Pčela čak i na smetlištu nađe neki papirić od bombona. Vrijeme je da srpska patriotska opcija osvijesti duh muve, da se okupi oko afirmativnih vrijednosti i prestane sa destrukcijom.

Srbiju čeka strašno vrijeme, veliki potresi! Monumentalno stablo srpstva, iznutra izujedano i narušeno, trese se kao hrast u oluji! Hoće li se sruštiti? Zavisi od svih nas. Ako se ne ujedinimo onda će neprijatelji srpstva iz zemlje iščupati to nebesko stablo. Odgovornost srpske patriotske opozicije je golema. Lideri patriotskih stranaka moraju shvatiti da je sudbina srpstva sveti cilj koji nadilazi njihove sitne stranačke i lične interese. Srpska patriotska opozicija, a i čitav srpski narod moraju se osvijestiti ili će sveto stablo srpstva biti zauvijek zatrto u novom genocidu. Nakon vekova bivstvovanja na ovoj zemlji, srpski se narod nalazi pred poslednjom kapijom sudbine.

28.4.2016. Marko Markić

Preuzeto sa:

https://facebookreporter.org/2016/04/29/pad-jerusalima-i-srpska-patriotska-op/